Ο ωκεανός αποτελεί το πιο ισχυρό εργαλείο αφαίρεσης άνθρακα του πλανήτη και επ'αυτού αναπτύσσονται έργα όπως το SeaChange στο οποίο αναφέρεται το Bloomberg
Το λιμάνι του Λος Άντζελες φιλοξενεί ένα νέο επιστημονικό πείραμα υψηλού κινδύνου: μια μπλε φορτηγίδα μήκους 30 μέτρων με τέσσερις σειρές επιμήκεις δεξαμενές, ενώ στο μέσο του πλοίου βρίσκεται ένα σύνολο από μεγάλα μεταλλικά κουτιά, διαφανείς σωλήνες, στέρνες και ηλεκτρονικά όπως μεταφέρει το Cleaner Tech του Bloomberg.
Αυτή η τεχνολογική σύνθεση που εφευρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες ονομάζεται SeaChange και η φιλοδοξία των δημιουργών του είναι να εκμεταλλευτούν την απεραντοσύνη του ωκεανού για να αφαιρέσουν γιγατόνια διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα για να αποτρέψουν την καταστροφική κλιματική αλλαγή.
Ο ωκεανός αποτελεί το πιο ισχυρό εργαλείο αφαίρεσης άνθρακα του πλανήτη.
Αλλά το χρειαζόμαστε (ή κάτι άλλο) για να κάνουμε περισσότερα για να φτάσουμε στις καθαρές μηδενικές εκπομπές.
Αυτή η startup πιστεύει ότι έχει τη λύση: να διηθεί το θαλασσινό νερό για να αφαιρέσει και να αποθηκεύσει με ασφάλεια τον άνθρακα.
Τους επόμενους μήνες, το πιλοτικό έργο στη φορτηγίδα θα συγκεντρώνει πόσοτητα νερού από τον ωκεανό όσο μια οικιακή πισίνα την ημέρα, θα την περνά μέσα από τα μεγάλα μπλε-γκρι κουτιά που φιλοξενούν συσκευές οι οποίες ονομάζονται ηλεκτρολύτες ροής.
Μια ηλεκτροχημική διαδικασία θα αναγκάζει το ανθρακικό ασβέστιο, ένα στερεό υλικό που μοιάζει με ασβεστόλιθο, να κατακάθεται από το θαλασσινό νερό και να παγιδεύει το υγρό CO2.
Το απανθρακωμένο θαλασσινό νερό στη συνέχεια εγχέεται με CO2 που αντλείται από την ατμόσφαιρα και επιστρέφει στον ωκεανό με την ίδια χημική σύνθεση όπως πριν.
Αυτό, υποστηρίζει ο Gaurav Sant, διευθυντής του Ινστιτούτου Διαχείρισης Άνθρακα του UCLA, επιτρέπει την ακριβή καταγραφή του CO2 που αφαιρείται, ενώ εξαλείφονται πιθανές δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον ωκεανό.
Το SeaChange παράγει επίσης πράσινο υδρογόνο ως υποπροϊόν, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία της διαδικασίας.
Κατά τη διάρκεια 24 μηνών, το έργο SeaChange θα μετατραπεί από ένα εργαστηριακό πείραμα σε ένα λειτουργικό πρωτότυπο εργοστάσιο.
Οι ερευνητές του UCLA δημιούργησαν μια startup που ονομάζεται Equatic Inc. για την εμπορευματοποίηση της τεχνολογίας και την πώληση άνθρακα και υδρογόνου.
Ο Sant, ιδρυτής και συν-επικεφαλής της Equatic, αρνήθηκε να αποκαλύψει τη χρηματοδότηση της startup, αλλά σημείωσε ότι "είναι πολύ καλά χρηματοδοτούμενη, έχοντας συγκεντρώσει πολλά εκατομμύρια" δολάρια.
«Προχωρούν πολύ γρήγορα», λέει ο Douglas Wicks, διευθυντής προγράμματος στην Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Έργων του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ – Energy, η οποία απέδωσε στους επιστήμονες επιχορήγηση 1 εκατομμυρίου δολαρίων το 2022.
Ο Wicks λέει ότι όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά το εργαστήριο του UCLA το περασμένο καλοκαίρι, οι ερευνητές του έδειξαν μια μονάδα επεξεργασίας SeaChange σε μέγεθος πιστωτικής κάρτας, όταν επέστρεψε τον Σεπτέμβριο, ήταν σε μέγεθος βιβλίου και έπειτα έξι μήνες, στεκόταν στη φορτηγίδα στο Λος Άντζελες.
Η εταιρεία λειτουργεί επίσης ένα δεύτερο πιλοτικό έργο στη Σιγκαπούρη.
Για να σταματήσει όχι μόνο, αλλά και να αντιστραφεί η άνοδος του CO2 στην ατμόσφαιρα, θα απαιτηθεί η απομάκρυνση γιγατόνων —δηλαδή δισεκατομμυρίων τόνων— διοξειδίου του άνθρακα από τον αέρα.
Σύμφωνα με ωκεανολόγους, το να βασιζόμαστε στις θάλασσες για ένα τόσο άγριο και ηράκλειο έργο θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες για τη θαλάσσια ζωή.
Στο εύρος που απαιτείται για να έχει ευεργετικό αντίκτυπο στο κλίμα, η τεχνολογία θα παράγει εκατομμύρια τόνους σωματιδίων ανθρακικού ασβεστίου, σύμφωνα με ένα έγγραφο του 2023 που συντάχθηκε από τον Sant.
Η Lisa Levin, θαλάσσια οικολόγος στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, λέει ότι αυτό θα μπορούσε να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στον ωκεανό.
Η επίδραση, τα πλαίσια
«Ο κίνδυνος αυτών των σωματιδίων είναι ότι επηρεάζουν τη διείσδυση του φωτός και τα ζώα θα μπορούσαν εύκολα να τα μπερδέψουν με τροφή και να τα φάνε, ενώ εάν πέσουν στον πυθμένα της θάλασσας, τότε σχηματίζουν ένα στρώμα ιζήματος που θα μπορούσε να καταστρέψει ό,τι βρίσκεται στον πυθμένα», λέει ο Levin, επικεφαλής συγγραφέας μιας εργασίας που εξέτασε πιθανές επιπτώσεις και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science.
Ο Sant αντιπροτείνει, ότι τα ωκεάνια ρεύματα θα διασκορπίσουν γρήγορα τα σωματίδια ανθρακικού ασβεστίου για να αποτρέψουν τη συσσώρευσή τους σε ένα μέρος και τη θόλωση του νερού.
Η ταχύτητα με την οποία αναπτύσσεται η απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα από τους ωκεανούς θα μπορούσε επίσης να ξεπεράσει την ικανότητα των κυβερνήσεων να το ρυθμίσουν αποτελεσματικά, σύμφωνα με τον Romany Webb, αναπληρωτή διευθυντή του Sabin Center for Climate Change Law στο Πανεπιστήμιο Columbia.
«Ενώ μια πληθώρα υπαρχόντων κρατικών, εθνικών και διεθνών νόμων θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε τέτοια εγχειρήματα, μπορεί να μην είναι επαρκής» τονίζει και προσθέτει πως, «θα χρειαστεί να σκεφτούμε νομικά πλαίσια για την ανάπτυξη αυτών των δραστηριοτήτων και για να διασφαλίσουμε ότι θα συμβαίνουν με τρόπο που να μεγιστοποιεί τα οφέλη τους και να ελαχιστοποιεί τους πιθανούς κινδύνους».
www.worldenergynews.grr
Αυτή η τεχνολογική σύνθεση που εφευρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες ονομάζεται SeaChange και η φιλοδοξία των δημιουργών του είναι να εκμεταλλευτούν την απεραντοσύνη του ωκεανού για να αφαιρέσουν γιγατόνια διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα για να αποτρέψουν την καταστροφική κλιματική αλλαγή.
Ο ωκεανός αποτελεί το πιο ισχυρό εργαλείο αφαίρεσης άνθρακα του πλανήτη.
Αλλά το χρειαζόμαστε (ή κάτι άλλο) για να κάνουμε περισσότερα για να φτάσουμε στις καθαρές μηδενικές εκπομπές.
Αυτή η startup πιστεύει ότι έχει τη λύση: να διηθεί το θαλασσινό νερό για να αφαιρέσει και να αποθηκεύσει με ασφάλεια τον άνθρακα.
Τους επόμενους μήνες, το πιλοτικό έργο στη φορτηγίδα θα συγκεντρώνει πόσοτητα νερού από τον ωκεανό όσο μια οικιακή πισίνα την ημέρα, θα την περνά μέσα από τα μεγάλα μπλε-γκρι κουτιά που φιλοξενούν συσκευές οι οποίες ονομάζονται ηλεκτρολύτες ροής.
Μια ηλεκτροχημική διαδικασία θα αναγκάζει το ανθρακικό ασβέστιο, ένα στερεό υλικό που μοιάζει με ασβεστόλιθο, να κατακάθεται από το θαλασσινό νερό και να παγιδεύει το υγρό CO2.
Το απανθρακωμένο θαλασσινό νερό στη συνέχεια εγχέεται με CO2 που αντλείται από την ατμόσφαιρα και επιστρέφει στον ωκεανό με την ίδια χημική σύνθεση όπως πριν.
Αυτό, υποστηρίζει ο Gaurav Sant, διευθυντής του Ινστιτούτου Διαχείρισης Άνθρακα του UCLA, επιτρέπει την ακριβή καταγραφή του CO2 που αφαιρείται, ενώ εξαλείφονται πιθανές δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον ωκεανό.
Το SeaChange παράγει επίσης πράσινο υδρογόνο ως υποπροϊόν, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία της διαδικασίας.
Κατά τη διάρκεια 24 μηνών, το έργο SeaChange θα μετατραπεί από ένα εργαστηριακό πείραμα σε ένα λειτουργικό πρωτότυπο εργοστάσιο.
Οι ερευνητές του UCLA δημιούργησαν μια startup που ονομάζεται Equatic Inc. για την εμπορευματοποίηση της τεχνολογίας και την πώληση άνθρακα και υδρογόνου.
Ο Sant, ιδρυτής και συν-επικεφαλής της Equatic, αρνήθηκε να αποκαλύψει τη χρηματοδότηση της startup, αλλά σημείωσε ότι "είναι πολύ καλά χρηματοδοτούμενη, έχοντας συγκεντρώσει πολλά εκατομμύρια" δολάρια.
«Προχωρούν πολύ γρήγορα», λέει ο Douglas Wicks, διευθυντής προγράμματος στην Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Έργων του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ – Energy, η οποία απέδωσε στους επιστήμονες επιχορήγηση 1 εκατομμυρίου δολαρίων το 2022.
Ο Wicks λέει ότι όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά το εργαστήριο του UCLA το περασμένο καλοκαίρι, οι ερευνητές του έδειξαν μια μονάδα επεξεργασίας SeaChange σε μέγεθος πιστωτικής κάρτας, όταν επέστρεψε τον Σεπτέμβριο, ήταν σε μέγεθος βιβλίου και έπειτα έξι μήνες, στεκόταν στη φορτηγίδα στο Λος Άντζελες.
Η εταιρεία λειτουργεί επίσης ένα δεύτερο πιλοτικό έργο στη Σιγκαπούρη.
Για να σταματήσει όχι μόνο, αλλά και να αντιστραφεί η άνοδος του CO2 στην ατμόσφαιρα, θα απαιτηθεί η απομάκρυνση γιγατόνων —δηλαδή δισεκατομμυρίων τόνων— διοξειδίου του άνθρακα από τον αέρα.
Σύμφωνα με ωκεανολόγους, το να βασιζόμαστε στις θάλασσες για ένα τόσο άγριο και ηράκλειο έργο θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες για τη θαλάσσια ζωή.
Στο εύρος που απαιτείται για να έχει ευεργετικό αντίκτυπο στο κλίμα, η τεχνολογία θα παράγει εκατομμύρια τόνους σωματιδίων ανθρακικού ασβεστίου, σύμφωνα με ένα έγγραφο του 2023 που συντάχθηκε από τον Sant.
Η Lisa Levin, θαλάσσια οικολόγος στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, λέει ότι αυτό θα μπορούσε να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στον ωκεανό.
Η επίδραση, τα πλαίσια
«Ο κίνδυνος αυτών των σωματιδίων είναι ότι επηρεάζουν τη διείσδυση του φωτός και τα ζώα θα μπορούσαν εύκολα να τα μπερδέψουν με τροφή και να τα φάνε, ενώ εάν πέσουν στον πυθμένα της θάλασσας, τότε σχηματίζουν ένα στρώμα ιζήματος που θα μπορούσε να καταστρέψει ό,τι βρίσκεται στον πυθμένα», λέει ο Levin, επικεφαλής συγγραφέας μιας εργασίας που εξέτασε πιθανές επιπτώσεις και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science.
Ο Sant αντιπροτείνει, ότι τα ωκεάνια ρεύματα θα διασκορπίσουν γρήγορα τα σωματίδια ανθρακικού ασβεστίου για να αποτρέψουν τη συσσώρευσή τους σε ένα μέρος και τη θόλωση του νερού.
Η ταχύτητα με την οποία αναπτύσσεται η απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα από τους ωκεανούς θα μπορούσε επίσης να ξεπεράσει την ικανότητα των κυβερνήσεων να το ρυθμίσουν αποτελεσματικά, σύμφωνα με τον Romany Webb, αναπληρωτή διευθυντή του Sabin Center for Climate Change Law στο Πανεπιστήμιο Columbia.
«Ενώ μια πληθώρα υπαρχόντων κρατικών, εθνικών και διεθνών νόμων θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε τέτοια εγχειρήματα, μπορεί να μην είναι επαρκής» τονίζει και προσθέτει πως, «θα χρειαστεί να σκεφτούμε νομικά πλαίσια για την ανάπτυξη αυτών των δραστηριοτήτων και για να διασφαλίσουμε ότι θα συμβαίνουν με τρόπο που να μεγιστοποιεί τα οφέλη τους και να ελαχιστοποιεί τους πιθανούς κινδύνους».
www.worldenergynews.grr
