Oι κερδισμένοι και οι χαμένοι στον μετασχηματισμό των αγορών πετρελαίου και φυσικού αερίου σύμφωνα με την Mckinsey
Δύσκολο διαγράφεται μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2030 το μακροοικονομικό περιβάλλον, πέρα από τη σημερινή κρίση, σύμφωνα με έκθεση της McKinsey.
Αναμένεται ότι η αύξηση της ζήτησης για υδρογονάνθρακες, ιδίως για πετρέλαιο, θα κορυφωθεί τη δεκαετία του 2030 και στη συνέχεια θα ξεκινήσει μια αργή υποχώρηση.
Η υπερβολική ικανότητα διύλισης θα ασκεί πτωτική πίεση στα κέρδη - λόγω της οριακής τιμολόγησης και, σε ορισμένες περιπτώσεις εκτός των αναπτυσσόμενων αγορών ζήτησης εκτός ΟΟΣΑ 2- από τα οικονομικά ορισμένων διυλιστηρίων που επιδιώκουν να αποφύγουν το υψηλό κόστος κλεισίματος περιουσιακών στοιχείων.
Η καμπύλη κόστους πιθανότατα θα παραμείνει σταθερή. Από την άλλη πλευρά, οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι θα συνεχίσουν να αποτελούν μείζονα παράγοντα που επηρεάζει την προσφορά, ενώ νέες πηγές χαμηλού κόστους θα περιορίσουν το πλάτος και τη διάρκεια των τιμών.
Σύμφωνα με την McKinsey, ο υποτομέας του σχιστολιθικού πετρελαίου και φυσικού αερίου θα συνεχίσει να παρέχει προμήθειες που μπορούν να μεταφερθούν γρήγορα. Η ανθεκτικότητά του μπορεί ακόμη και να βελτιωθεί, καθώς μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι παίκτες ενισχύουν τον τομέα.
Η μείωση της ζήτησης, που οφείλεται στην ενεργειακή μετάβαση και στην παγκόσμια υπερπροσφορά, θα κάνει το έργο του ΟΠΕΚ και του ΟΠΕΚ ++ πιο δύσκολο και όχι ευκολότερο.
Το αέριο και το LNG θα διαδραματίσουν παγκοσμίως ευνοϊκό ρόλο στην ενεργειακή μετάβαση, διασφαλίζοντας μια θέση στο μελλοντικό ενεργειακό μείγμα, υποστηριζόμενα από τη συνεχή αύξηση της ζήτησης την επόμενη δεκαετία.
Η πρόκληση της ενεργειακής μετάβασης θα συνεχιστεί
Ένας αυξανόμενος αριθμός επενδυτών αμφισβητεί εάν οι σημερινές εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου θα έχουν ποτέ αποδεκτή απόδοση.
Και ο ρόλος τους στην ενεργειακή μετάβαση είναι επίσης αβέβαιος. Οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου θα πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν να κυριαρχήσουν σε αυτόν τον χώρο.
Η πειθαρχία στη χρηματοδότηση, την κατανομή κεφαλαίου, τη διαχείριση κινδύνων και τη διακυβέρνηση θα είναι κρίσιμη.
Καταλύτης η κρίση
Η πανδημία είναι πρώτα απ' όλα μια ανθρωπιστική πρόκληση, καθώς και μια άνευ προηγουμένου οικονομική. Η βιομηχανία ανταποκρίθηκε με μια ηράκλεια προσπάθεια να λειτουργήσει με επιτυχία και με ασφάλεια τα βασικά στοιχεία σε αυτή τη δύσκολη στιγμή.
Η τρέχουσα κρίση θα έχει βαθύ αντίκτυπο στη βιομηχανία, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Παραμένει ερώτημα πόσο ριζικά θα αναδιαμορφωθεί το οικοσύστημα πετρελαίου και φυσικού αερίου, και πότε θα εξαρτηθεί από τα πιθανά αποτελέσματα προσφοράς-ζήτησης και τις ενέργειες άλλων ενδιαφερομένων, όπως κυβερνήσεις, ρυθμιστικές αρχές και επενδυτές.
Ωστόσο, σε οποιοδήποτε σενάριο, η άνευ προηγουμένου κρίση θα είναι καταλυτική στιγμή και θα επιταχύνει τις μόνιμες αλλαγές στο οικοσύστημα της βιομηχανίας, με νέες μελλοντικές ευκαιρίες.
Όλες οι εταιρείες ενεργούν σωστά για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων και για τη διατήρηση των μετρητών, ιδίως με τη μείωση ή αναβολή των κεφαλαίων και λειτουργικών δαπανών και, σε πολλές περιπτώσεις, διανομών στους μετόχους.
Upstream. Πιθανότατα θα συμβεί μια ευρεία αναδιάρθρωση αρκετών λεκανών απορροής, υποστηριζόμενη από την ευκαιρία που δημιουργείται από τις αδυναμίες του ισολογισμού, ιδίως στις ΗΠΑ στην ξηρά και σε άλλες ώριμες λεκάνες υψηλού κόστους.
Downstream. Το κλείσιμο διυλιστηρίων και άλλων περιουσιακών στοιχείων με υψηλό κόστος ή χαμηλή γειτνίαση με τις αναπτυσσόμενες αγορές εκτός ΟΟΣΑ θα είναι ούτως ή άλλως απαραίτητη, με την ζήτηση πετρελαίου σε πτώση.
Η ενοποίηση, ένα άλλο κύμα προσπαθειών αποδοτικότητας και η σκληρή δουλειά που απαιτείται για την επίτευξη κάθε τελευταίου σεντ αξίας από τη βελτιστοποίηση των διυλιστηρίων και των αλυσίδων εφοδιασμού τους είναι η πιθανή ανταπόκριση της βιομηχανίας. Μεσοπρόθεσμα, η αξία των δικτύων λιανικής (και η πρόσβαση σε τελικούς πελάτες) θα μπορούσε να αυξηθεί.
Πετροχημικά. Τα πετροχημικά υπήρξαν και θα μπορούσαν να συνεχίσουν να είναι ένα φωτεινό σημείο στο χαρτοφυλάκιο για κορυφαίους παίκτες. Οι πειθαρχημένες επενδύσεις σε πλεονεκτικά περιουσιακά στοιχεία (όπως ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις διύλισης / πετροχημικών σε κλίμακα) που διαθέτουν διακριτές τεχνολογίες και προνομιακές αγορές θα πρέπει να επιτρέπουν τη δημιουργία αξίας.
Παγκόσμιο αέριο και LNG. Το φυσικό αέριο είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο ορυκτό καύσιμο, με ισχυρή ζήτηση λόγω της ενεργειακής μετάβασης (για παράδειγμα, η μετατόπιση από τον άνθρακα και από τη δυνατότητα αποστολής αντιγράφων ασφαλείας στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας).
Υπηρεσίες και εξοπλισμός πετρελαιοπηγών (OFSE) και αλυσίδα εφοδιασμού. Μεγάλο μέρος της βιομηχανίας εφοδιασμού με πετρέλαιο και φυσικό αέριο βρισκόταν σε δύσκολη θέση στην κρίση. είχε προκύψει σημαντική πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και η κερδοφορία κατέρρευσε μετά το 2014.
Αυτή η αναδιάρθρωση μπορεί να συμβεί τώρα, με την εκκαθάριση περιουσιακών στοιχείων που μοιάζει με την πετρελαϊκή αποτυχία της δεκαετίας του 1980 περισσότερο από τη οικονομική αναδιάρθρωση 2015-2020, και ένα νέο κύμα αναδιάρθρωσης της επιχείρησης και της εφοδιαστικής αλυσίδας, τεχνολογική επιτάχυνση και συνεργασία με πελάτες.
Εθνικές εταιρείες πετρελαίου. Οι εθνικές εταιρείες πετρελαίου (NOC) θα βρίσκονται υπό πρόσθετη πίεση λόγω του σημαντικού τους ρόλου ως συνεισφέροντες στους εθνικούς προϋπολογισμούς και στις κοινωνικές ανάγκες των κυβερνήσεων.
Θα ενταθούν οι δύσκολες επιλογές μεταξύ της πειθαρχίας της προσφοράς της βιομηχανίας και της προστασίας του μεριδίου αγοράς. Για τις NOC που δεν διαθέτουν πόρους χαμηλότερου κόστους, η πίεση για θεμελιώδεις αλλαγές (για παράδειγμα, μέσω ιδιωτικοποιήσεων ή επανεξέτασης της συνεργασίας με τις IOC και τις εταιρείες OFSE) θα είναι έντονη.
Νέες επιχειρήσεις που σχετίζονται με την ενεργειακή μετάβαση και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα συνεχίσουν να εμφανίζονται, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των κρίσεων. Οι αποδόσεις για ορισμένες από αυτές παραμένουν ασαφείς και η βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου θα πρέπει να αποδείξει εάν μπορεί να είναι ένας φυσικός και κορυφαίος συμμετέχων σε αυτές τις επιχειρήσεις.
Το υδρογόνο, η αμμωνία, η μεθανόλη, τα νέα πλαστικά και η δέσμευση, χρήση και αποθήκευση άνθρακα (CCUS) θα μπορούσαν όλοι να είναι ενδιαφέροντες τομείς για τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου.
www.worldenergynews.gr
Αναμένεται ότι η αύξηση της ζήτησης για υδρογονάνθρακες, ιδίως για πετρέλαιο, θα κορυφωθεί τη δεκαετία του 2030 και στη συνέχεια θα ξεκινήσει μια αργή υποχώρηση.
Η υπερβολική ικανότητα διύλισης θα ασκεί πτωτική πίεση στα κέρδη - λόγω της οριακής τιμολόγησης και, σε ορισμένες περιπτώσεις εκτός των αναπτυσσόμενων αγορών ζήτησης εκτός ΟΟΣΑ 2- από τα οικονομικά ορισμένων διυλιστηρίων που επιδιώκουν να αποφύγουν το υψηλό κόστος κλεισίματος περιουσιακών στοιχείων.
Η καμπύλη κόστους πιθανότατα θα παραμείνει σταθερή. Από την άλλη πλευρά, οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι θα συνεχίσουν να αποτελούν μείζονα παράγοντα που επηρεάζει την προσφορά, ενώ νέες πηγές χαμηλού κόστους θα περιορίσουν το πλάτος και τη διάρκεια των τιμών.
Εμπόδιο η μείωση της ζήτησης
Σύμφωνα με την McKinsey, ο υποτομέας του σχιστολιθικού πετρελαίου και φυσικού αερίου θα συνεχίσει να παρέχει προμήθειες που μπορούν να μεταφερθούν γρήγορα. Η ανθεκτικότητά του μπορεί ακόμη και να βελτιωθεί, καθώς μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι παίκτες ενισχύουν τον τομέα.
Το αέριο και το LNG θα διαδραματίσουν παγκοσμίως ευνοϊκό ρόλο στην ενεργειακή μετάβαση, διασφαλίζοντας μια θέση στο μελλοντικό ενεργειακό μείγμα, υποστηριζόμενα από τη συνεχή αύξηση της ζήτησης την επόμενη δεκαετία.
Ωστόσο, στο LNG, η αναμενόμενη και δυνητική επέκταση της κυκλικής ικανότητας κατά τη δεκαετία θα προσθέσει πίεση και αστάθεια στις παγκόσμιες τιμές των συμβάσεων LNG και συνεπώς στις περιφερειακές τιμές του φυσικού αερίου.
Μακροπρόθεσμα (μετά το 2035), το αέριο θα αντιμετωπίσει τις ίδιες πιέσεις με το πετρέλαιο με τη μέγιστη ζήτηση και τη σταδιακή οικονομία που οδηγεί στη λήψη αποφάσεων.
Η πρόκληση της ενεργειακής μετάβασης θα συνεχιστεί
Σήμερα, οι κυβερνήσεις επικεντρώνονται με προσοχή στη διαχείριση της πανδημίας COVID-19 και στον μετριασμό των επιπτώσεων στις οικονομίες, η οποία εκτρέπει την προσοχή μακριά από την ενεργειακή μετάβαση. Ωστόσο, η συζήτηση για το κλίμα και το περιβάλλον είναι απίθανο να σταματήσει. Η καινοτομία που έχει μειώσει το κόστος για την αιολική, την ηλιακή ενέργεια και τις μπαταρίες θα συνεχιστεί και η απανθρακοποίηση θα παραμείνει επιτακτική ανάγκη για τη βιομηχανία.
Το αρνητικό κοινό κλίμα και η πίεση των επενδυτών / δανειστών που υπέστη ο κλάδος στο παρελθόν μπορεί να αποδειχθούν ήπια σε σύγκριση με το μέλλον.
Η ενεργειακή μετάβαση και η απανθρακοποίηση μπορεί ακόμη και να επιταχυνθεί από την τρέχουσα κρίση.
Η ενεργειακή μετάβαση και η απανθρακοποίηση μπορεί ακόμη και να επιταχυνθεί από την τρέχουσα κρίση.
Ένας αυξανόμενος αριθμός επενδυτών αμφισβητεί εάν οι σημερινές εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου θα έχουν ποτέ αποδεκτή απόδοση.
Και ο ρόλος τους στην ενεργειακή μετάβαση είναι επίσης αβέβαιος. Οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου θα πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν να κυριαρχήσουν σε αυτόν τον χώρο.
Η πειθαρχία στη χρηματοδότηση, την κατανομή κεφαλαίου, τη διαχείριση κινδύνων και τη διακυβέρνηση θα είναι κρίσιμη.
Καταλύτης η κρίση
Η πανδημία είναι πρώτα απ' όλα μια ανθρωπιστική πρόκληση, καθώς και μια άνευ προηγουμένου οικονομική. Η βιομηχανία ανταποκρίθηκε με μια ηράκλεια προσπάθεια να λειτουργήσει με επιτυχία και με ασφάλεια τα βασικά στοιχεία σε αυτή τη δύσκολη στιγμή.
Η τρέχουσα κρίση θα έχει βαθύ αντίκτυπο στη βιομηχανία, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Παραμένει ερώτημα πόσο ριζικά θα αναδιαμορφωθεί το οικοσύστημα πετρελαίου και φυσικού αερίου, και πότε θα εξαρτηθεί από τα πιθανά αποτελέσματα προσφοράς-ζήτησης και τις ενέργειες άλλων ενδιαφερομένων, όπως κυβερνήσεις, ρυθμιστικές αρχές και επενδυτές.
Ωστόσο, σε οποιοδήποτε σενάριο, η άνευ προηγουμένου κρίση θα είναι καταλυτική στιγμή και θα επιταχύνει τις μόνιμες αλλαγές στο οικοσύστημα της βιομηχανίας, με νέες μελλοντικές ευκαιρίες.
Όλες οι εταιρείες ενεργούν σωστά για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων και για τη διατήρηση των μετρητών, ιδίως με τη μείωση ή αναβολή των κεφαλαίων και λειτουργικών δαπανών και, σε πολλές περιπτώσεις, διανομών στους μετόχους.
Upstream. Πιθανότατα θα συμβεί μια ευρεία αναδιάρθρωση αρκετών λεκανών απορροής, υποστηριζόμενη από την ευκαιρία που δημιουργείται από τις αδυναμίες του ισολογισμού, ιδίως στις ΗΠΑ στην ξηρά και σε άλλες ώριμες λεκάνες υψηλού κόστους.
Στη χερσαία βιομηχανία των ΗΠΑ, η οποία έχει σήμερα περισσότερες από 100 μεγάλες εταιρείες, θα μπορούσαν να υπάρξουν ενοποιήσεις με μόνο μεγάλες εταιρείες σε κλίμακα. Όσον απορά τις μικρότερε, μόνο πραγματικά ευκίνητους και καινοτόμους παίκτες θα επιβιώσουν.
Η ενοποίηση θα μπορούσε να μειώσει το μοναδιαίο κόστος, με βάση συνέργειες. Μόνο στο σχιστόλιθο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της McKinsey οι οικονομίες δεξιοτήτων και κλίμακας, σε συνδυασμό με νέους τρόπους εργασίας, θα μπορούσαν να μειώσουν περαιτέρω το κόστος έως και $ 10 / bbl,.
Downstream. Το κλείσιμο διυλιστηρίων και άλλων περιουσιακών στοιχείων με υψηλό κόστος ή χαμηλή γειτνίαση με τις αναπτυσσόμενες αγορές εκτός ΟΟΣΑ θα είναι ούτως ή άλλως απαραίτητη, με την ζήτηση πετρελαίου σε πτώση.
Η ενοποίηση, ένα άλλο κύμα προσπαθειών αποδοτικότητας και η σκληρή δουλειά που απαιτείται για την επίτευξη κάθε τελευταίου σεντ αξίας από τη βελτιστοποίηση των διυλιστηρίων και των αλυσίδων εφοδιασμού τους είναι η πιθανή ανταπόκριση της βιομηχανίας. Μεσοπρόθεσμα, η αξία των δικτύων λιανικής (και η πρόσβαση σε τελικούς πελάτες) θα μπορούσε να αυξηθεί.
Midstream. Τα περιουσιακά στοιχεία μεσαίας ροής που υποστηρίζονται από συμβάσεις με αξιόπιστους αντισυμβαλλόμενους έχουν αποδειχθεί επιτυχημένο επιχειρηματικό μοντέλο. Το Midstream μπορεί κάλλιστα να συνεχίσει να αποτελεί στοιχείο δημιουργίας αξίας της αλυσίδας αξίας πετρελαίου και φυσικού αερίου, ωστόσο, καθώς η ζήτηση κορυφώνεται τη δεκαετία του 2030 - υπάρχει πιθανότητα να υπάρξει πτωτική πίεση στα ποσοστά που οφείλονται στον ανταγωνισμό.
Πετροχημικά. Τα πετροχημικά υπήρξαν και θα μπορούσαν να συνεχίσουν να είναι ένα φωτεινό σημείο στο χαρτοφυλάκιο για κορυφαίους παίκτες. Οι πειθαρχημένες επενδύσεις σε πλεονεκτικά περιουσιακά στοιχεία (όπως ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις διύλισης / πετροχημικών σε κλίμακα) που διαθέτουν διακριτές τεχνολογίες και προνομιακές αγορές θα πρέπει να επιτρέπουν τη δημιουργία αξίας.
Παγκόσμιο αέριο και LNG. Το φυσικό αέριο είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο ορυκτό καύσιμο, με ισχυρή ζήτηση λόγω της ενεργειακής μετάβασης (για παράδειγμα, η μετατόπιση από τον άνθρακα και από τη δυνατότητα αποστολής αντιγράφων ασφαλείας στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας).
Ωστόσο, η συνολική έκταση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου εξακολουθεί να υπολογίζεται για ορισμένες αλυσίδες αξίας LNG.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της McKinsey η παγκόσμια ζήτηση φυσικού αερίου θα κορυφωθεί στα τέλη της δεκαετίας του 2030 καθώς η ηλεκτροδότηση της θέρμανσης και η ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ενδέχεται να διαβρώσουν τη μακροπρόθεσμη ζήτηση.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της McKinsey η παγκόσμια ζήτηση φυσικού αερίου θα κορυφωθεί στα τέλη της δεκαετίας του 2030 καθώς η ηλεκτροδότηση της θέρμανσης και η ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ενδέχεται να διαβρώσουν τη μακροπρόθεσμη ζήτηση.
Αυτό, σε συνδυασμό με την ενδιάμεση μεταβλητότητα, θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω ενοποίηση.
Υπηρεσίες και εξοπλισμός πετρελαιοπηγών (OFSE) και αλυσίδα εφοδιασμού. Μεγάλο μέρος της βιομηχανίας εφοδιασμού με πετρέλαιο και φυσικό αέριο βρισκόταν σε δύσκολη θέση στην κρίση. είχε προκύψει σημαντική πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και η κερδοφορία κατέρρευσε μετά το 2014.
Παρά το κύμα των πτωχεύσεων και των αναδιαρθρώσεων, ο κλάδος δεν έχει βιώσει τη ριζική ενοποίηση, τις μειώσεις δυναμικότητας και τις αναβαθμίσεις ικανότητας.
Αυτή η αναδιάρθρωση μπορεί να συμβεί τώρα, με την εκκαθάριση περιουσιακών στοιχείων που μοιάζει με την πετρελαϊκή αποτυχία της δεκαετίας του 1980 περισσότερο από τη οικονομική αναδιάρθρωση 2015-2020, και ένα νέο κύμα αναδιάρθρωσης της επιχείρησης και της εφοδιαστικής αλυσίδας, τεχνολογική επιτάχυνση και συνεργασία με πελάτες.
Εθνικές εταιρείες πετρελαίου. Οι εθνικές εταιρείες πετρελαίου (NOC) θα βρίσκονται υπό πρόσθετη πίεση λόγω του σημαντικού τους ρόλου ως συνεισφέροντες στους εθνικούς προϋπολογισμούς και στις κοινωνικές ανάγκες των κυβερνήσεων.
Θα ενταθούν οι δύσκολες επιλογές μεταξύ της πειθαρχίας της προσφοράς της βιομηχανίας και της προστασίας του μεριδίου αγοράς. Για τις NOC που δεν διαθέτουν πόρους χαμηλότερου κόστους, η πίεση για θεμελιώδεις αλλαγές (για παράδειγμα, μέσω ιδιωτικοποιήσεων ή επανεξέτασης της συνεργασίας με τις IOC και τις εταιρείες OFSE) θα είναι έντονη.
Νέες επιχειρήσεις που σχετίζονται με την ενεργειακή μετάβαση και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα συνεχίσουν να εμφανίζονται, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των κρίσεων. Οι αποδόσεις για ορισμένες από αυτές παραμένουν ασαφείς και η βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου θα πρέπει να αποδείξει εάν μπορεί να είναι ένας φυσικός και κορυφαίος συμμετέχων σε αυτές τις επιχειρήσεις.
Το υδρογόνο, η αμμωνία, η μεθανόλη, τα νέα πλαστικά και η δέσμευση, χρήση και αποθήκευση άνθρακα (CCUS) θα μπορούσαν όλοι να είναι ενδιαφέροντες τομείς για τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου.
www.worldenergynews.gr
