Είναι ιδιαίτερα δύσκολο για ένα εξωτερικό παρατηρητή να έχει μια σταθερή εικόνα της αληθινής οικονομικής δύναμης της Κίνας
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Κίνας δεν είναι ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump, αλλά το ίδιο το τραπεζικό της σύστημα.
Αυτό υποστηρίζει νέα ανάλυση του Mises Intitute, το οποίο σχολιάζει τις τελευταίες εξελίξεις στη σχέση μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ, με τη χειραγώγηση του γουάν να βρίσκεται στο επίκεντρο.
Όπως υπενθυμίζει αυτήν την εβδομάδα η Τράπεζα της Κίνας ανακοίνωσε την υποτίμηση του γουάν στα επίπεδα των 7 γουάν/δολάριο, ένα τελευταίο όριο που έχει τεθεί από τον Απρίλιο του 2008.
Η διοίκηση του Trump επέστρεψε με τον χαρακτηρισμό της Κίνας ως χειραγωγού νομισμάτων.
Η ειρωνεία είναι ότι η Κίνα είχε τεχνητά υποστηρίξει το νόμισμά της εδώ και χρόνια, με ορισμένους αναλυτές να ισχυρίζονται ότι το νόμισμά της θα μειωθεί κατά 30-40% αν αφεθεί ελεύθερο στην αγορά.
Όπως μπορεί κανείς να περιμένει από μια πολιτική σύγκρουση, η κίνηση ήταν λιγότερο σχετική με τα γεγονότα και περισσότερο σχετική με την τοποθέτηση, καθώς ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας συνεχίζει να κλιμακώνεται.
Η αντίδραση της αγοράς στην επαναφορά αυτής της μάχης μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου ήταν η ίδια που εμφανίζεται τις τελευταίες δεκαετίες.
Ένα μαζικό sell off, καθώς οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το πιο θεμελιώδες πρόβλημα της Κίνας είναι οι εμπορικές πολιτικές του Trump.
Αυτό είναι λάθος, εκτιμά το Mises Intitute.
Οι δασμοί του Trump είναι ένα απλό αγκάθι στα πλευρά του Xi.
Και αυτό διότι έχει επηρεάσει τις κινεζικές εξαγωγές προς τις ΗΠΑ (σχεδόν 8% τον Ιούλιο), αλλά - ίσως το πιο σημαντικό - τα αντίποινα για τα αμερικανικά αγαθά (κυρίως αγροτικά προϊόντα όπως η σόγια και το χοιρινό κρέας) συνέβαλαν στην αύξηση του πληθωρισμού στη χώρα.
Αυτό το αυξανόμενο κόστος ζωής, σε συνδυασμό με την επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης - την οποία ο Xi χαρακτήρισε "ως νέα κανονικότητα" - φέρνει σίγουρα μοναδικές πιέσεις στο Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας.
Όλα αυτά, ωστόσο, αποτελούν μικρότερη απειλή σε σχέση με το πραγματικό θέμα της Κίνας: ένα τραπεζικό σύστημα σε κρίση.
Πριν από δύο μήνες, η κινεζική κυβέρνηση ανέλαβε τη Baoshang Bank, ένα μικρό τραπεζικό ίδρυμα με βάση τη Μογγολία.
Αυτό που αξίζει να σημειωθεί δεν είναι μόνο οι ενέργειες της κυβέρνησης, αλλά το γεγονός ότι αυτή η ενέργεια έτυχε προβολής.
Ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει σίγουρα τη δυνατότητα να κρατήσει μυστικές τις πράξεις του, με πολλές εικασίες ότι έχουν υπάρξει παρεμφερείς εξαγορές στο παρελθόν, αυτές έτυχαν την προσοχή του οικονομικού Τύπου.
Οι κρατικοί υπάλληλοι επέλεξαν ακόμη και το Reuters, αντί για μια κινεζική έκδοση, για την ανακοίνωση.
Κάποιοι πιστεύουν ότι οι ενέργειες της κυβέρνησης είχαν ως στόχο να στείλουν το μήνυμα ότι το Κ.Κ.Κ. γνωρίζει τα προβλήματα στις περιφερειακές τράπεζες και είναι διατεθειμένο να αναλάβει δράση εάν χρειαστεί.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση εγκαινίασε τη δημιουργία ενός νέου προγράμματος ασφάλισης καταθέσεων προκειμένου να «βοηθήσει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους».
Στα τέλη Ιουλίου, μια άλλη τράπεζα βρέθηκε σε κρίση, αυτή τη φορά η μεγαλύτερη περιφερειακή τράπεζα Jinzhou.
Αν και σχεδιάστηκε διαφορετικά σε σχέση με την απλή εξαγορά της Baoshang, για άλλη μια φορά η κινεζική κυβέρνηση έπρεπε να προχωρήσει στη διάσωση μέσω κρατικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που αγοράζουν μερίδια στο αποτυχημένο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα.
Ενώ είναι ίσως πιθανό οι Baoshang και Jinzhou να είναι μεμονωμένα περιστατικά εντός της χώρας, πολλοί αναλυτές της Κίνας προειδοποιούν ότι πρόκειται μόνο για τους πρώτους τριγμούς ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος με υπερβολική μόχλευση που αρχίζει να υποφέρει από τις συνέπειες των ετών της τεχνητής πιστωτικής επέκτασης.
Εξάλλου, η χώρα έχει υποστεί μαζική επέκταση των πιστώσεων κατά την τελευταία δεκαετία.
Από το 2008, το συνολικό χρέος της Κίνας προς το ΑΕΠ έχει σχεδόν διπλασιαστεί, ξεπερνώντας το 300% του ΑΕΠ το 2019.
Δεδομένου ότι ο κόσμος είναι γεμάτος με υψηλά επίπεδα χρέους, μπορεί να είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν αυτοί οι αριθμοί, αλλά υπάρχουν διάφοροι λόγοι γιατί τα επίπεδα χρέους της Κίνας είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά.
Ένας από αυτούς είναι το εταιρικό χρέος.
Το 2017, το χρέος των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων ήταν σχεδόν 160% στο ΑΕΠ, σύμφωνα με το ΔΝΤ.
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι οι κρατικές επιχειρήσεις ήταν οι πιο επιθετικές σε ανάληψη κινδύνου, αντιπροσωπεύοντας το 85% στη χώρα.
Φυσικά, ακριβώς αυτές οι επιχειρήσεις που υποστηρίζονται από το κράτος ενδιαφέρονται λιγότερο για την κερδοφορία.
Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλά από αυτά τα δάνεια λήφθηκαν για έργα που ποτέ δεν θα ήταν επικερδή.
Είναι χρέος που απλά δεν θα αποπληρωθεί ποτέ.
Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για τους οποίους η κατάσταση του χρέους της Κίνας είναι δυνητικά πιο ασταθής από άλλες χώρες.
Το κινεζικό χρέος είναι ακριβό, καθώς τα επιτόκια έχουν τετραπλασιαστεί μέσα σε επτά χρόνια (2007-14).
Σχεδόν το ήμισυ προέρχεται από τον κλάδο των ακινήτων και τις συναφείς βιομηχανίες και τουλάχιστον το 30% είναι προϊόν των μεσολαβητών σκιώδους τραπεζικής, των οποίων η οικονομική κατάσταση είναι ιδιαίτερα αμφίβολη.
Ο κλάδος του σκιώδους τραπεζικού συστήματος είναι ένα άλλο θέμα που έχει ανησυχήσει από καιρό τους αξιωματούχους του ΚΚΚ.
Κι αυτό διότι περιλαμβάνει χρηματοπιστωτικά ιδρύματα - συχνά παραδοσιακές τράπεζες - που προσφέρουν στους πελάτες λιανικής υψηλότερες αποδόσεις, λαμβάνοντας καταθέσεις για τα λεγόμενα προϊόντα διαχείρισης περιουσίας.
Αυτά τα χρήματα είναι στη συνέχεια δεσμευμένα και δανείζονται σε εταιρείες που δεν μπορούσαν να λάβουν ένα παραδοσιακό δάνειο.
Αυτά τα προϊόντα ήταν εξαιρετικά ελκυστικά στη χώρα λόγω της ικανότητάς τους να πληρώνουν περισσότερο από τους παραδοσιακούς τραπεζικούς λογαριασμούς.
Η ίδια η φύση της σκιώδους τραπεζικής συνεπάγεται μεγαλύτερο κίνδυνο από το παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα.
Δεδομένης της κρατικής σταθερής κυριαρχίας των παραδοσιακών αγορών δανείων, οι σκιώδεις τράπεζες ήταν μια απόλυτα αναγκαία πηγή πίστωσης για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, αλλά με υψηλότερο κόστος.
Ενώ το Πεκίνο προσπάθησε - με επιτυχία - να επιβραδύνει την ανάπτυξη του τομέα τον περασμένο χρόνο, έχουν εγκαταλείψει αυτές τις προσπάθειες ενόψει του σημερινού εμπορικού πολέμου.
Μια πρόσθετη πηγή ανησυχίας είναι ότι οι κινεζικοί ισολογισμοί τραπεζών είναι ιδιαίτερα περίπλοκοι.
Όπως σημείωσε το Bloomberg, η περιπλοκότητα της διάσωσης της Jinzhou είναι το γεγονός ότι τα βιβλία των εταιρειών είναι τόσο μπερδεμένα που δεν ήταν ακόμη σε θέση να αποκαλύψουν τα οικονομικά στοιχεία του 2018.
"Περαιτέρω περίπλοκα θέματα είναι η γενική έλλειψη εμπιστοσύνης στις κινεζικές ελεγκτικές εταιρείες και η αξιοπιστία των οικονομικών καταστάσεων τη χώρα, όπως δημοσίευσε η Wall Street Journal νωρίτερα αυτό το μήνα.
Έτσι, η ποιότητα αυτών των δανείων - τόσο στο παραδοσιακό όσο και στο σκιώδες τραπεζικό σύστημα - είναι ένα τεράστιο ερώτημα που οι κινεζικές ρυθμιστικές αρχές πρέπει να επιλύσουν καθώς μπαίνουν σε αυτούς τους θεσμούς.
Όλα αυτά βοηθούν να εξηγηθεί γιατί υπάρχει αυξημένη ανησυχία για το τραπεζικό σύστημα της Κίνας.
Επιπλέον, η αποτυχία αυτών των επιχειρήσεων έχει συνέπειες σε ολόλητρους κλάδους.
Αμέσως μετά τη διάσωση της Baoshang, παρατηρήθηκε μια δραματική άνοδος των επιτοκίων δανεισμού και των απαιτήσεων ασφάλειας των διατραπεζικών συναλλαγών, καθώς οι μεγάλες τράπεζες έγιναν πιο επιφυλακτικές σε δάνεια σε ιδρύματα παρόμοιων μεγεθών.
Στην πραγματικότητα, οι "μεγάλες τέσσερις" τράπεζες της Κίνας είδαν τις αποτιμήσεις τους να πέφτουν στα χαμηλότερα επίπεδα αυτής της εβδομάδας, καθώς αυξήθηκαν οι προσδοκίες ότι θα ζητηθεί σύντομα κάποια διάσωση μικρότερων ιδρυμάτων, γεγονός που αποτελεί ένδειξη νευρικότητας στο σύστημα.
Πόσα από αυτά τα ιδρύματα έχουν πρόβλημα;
Ο Kyle Bass, ένας διαχειριστής αμοιβαίων κεφαλαίων κινδύνου, ο οποίος προειδοποίησε για μεγάλο χρονικό διάστημα ότι το κινεζικό τραπεζικό σύστημα δεν έχει επαρκείς πόρους, ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν «σχεδόν 500 τράπεζες στην Κίνα που χαρακτηρίζονται ευάλωτες».
Παρόλο που είναι ιδιαίτερα δύσκολο για ένα εξωτερικό παρατηρητή να έχει μια σταθερή εικόνα της αληθινής οικονομικής δύναμης της Κίνας, υπάρχει ένας ισχυρός λόγος να πιστεύουμε ότι η χώρα αντιμετωπίζει ένα ιδιαίτερα μοχλευμένο τραπεζικό σύστημα γεμάτο δάνεια αμφίβολης ποιότητας και αυξανόμενες αθετήσεις υποχρεώσεων.
Ενώ ένα μεγάλο μέρος των μέσων μαζικής ενημέρωσης εξακολουθεί να επικεντρώνεται στο εμπόριο, η μεγαλύτερη απειλή για την κινεζική οικονομία μπορεί να οδηγήσει σε μια τεράστια κρίση.
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
Αυτό υποστηρίζει νέα ανάλυση του Mises Intitute, το οποίο σχολιάζει τις τελευταίες εξελίξεις στη σχέση μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ, με τη χειραγώγηση του γουάν να βρίσκεται στο επίκεντρο.
Όπως υπενθυμίζει αυτήν την εβδομάδα η Τράπεζα της Κίνας ανακοίνωσε την υποτίμηση του γουάν στα επίπεδα των 7 γουάν/δολάριο, ένα τελευταίο όριο που έχει τεθεί από τον Απρίλιο του 2008.
Η διοίκηση του Trump επέστρεψε με τον χαρακτηρισμό της Κίνας ως χειραγωγού νομισμάτων.
Η ειρωνεία είναι ότι η Κίνα είχε τεχνητά υποστηρίξει το νόμισμά της εδώ και χρόνια, με ορισμένους αναλυτές να ισχυρίζονται ότι το νόμισμά της θα μειωθεί κατά 30-40% αν αφεθεί ελεύθερο στην αγορά.
Όπως μπορεί κανείς να περιμένει από μια πολιτική σύγκρουση, η κίνηση ήταν λιγότερο σχετική με τα γεγονότα και περισσότερο σχετική με την τοποθέτηση, καθώς ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας συνεχίζει να κλιμακώνεται.
Η αντίδραση της αγοράς στην επαναφορά αυτής της μάχης μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου ήταν η ίδια που εμφανίζεται τις τελευταίες δεκαετίες.
Ένα μαζικό sell off, καθώς οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το πιο θεμελιώδες πρόβλημα της Κίνας είναι οι εμπορικές πολιτικές του Trump.
Αυτό είναι λάθος, εκτιμά το Mises Intitute.
Οι δασμοί του Trump είναι ένα απλό αγκάθι στα πλευρά του Xi.
Και αυτό διότι έχει επηρεάσει τις κινεζικές εξαγωγές προς τις ΗΠΑ (σχεδόν 8% τον Ιούλιο), αλλά - ίσως το πιο σημαντικό - τα αντίποινα για τα αμερικανικά αγαθά (κυρίως αγροτικά προϊόντα όπως η σόγια και το χοιρινό κρέας) συνέβαλαν στην αύξηση του πληθωρισμού στη χώρα.
Αυτό το αυξανόμενο κόστος ζωής, σε συνδυασμό με την επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης - την οποία ο Xi χαρακτήρισε "ως νέα κανονικότητα" - φέρνει σίγουρα μοναδικές πιέσεις στο Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας.
Όλα αυτά, ωστόσο, αποτελούν μικρότερη απειλή σε σχέση με το πραγματικό θέμα της Κίνας: ένα τραπεζικό σύστημα σε κρίση.
Πριν από δύο μήνες, η κινεζική κυβέρνηση ανέλαβε τη Baoshang Bank, ένα μικρό τραπεζικό ίδρυμα με βάση τη Μογγολία.
Αυτό που αξίζει να σημειωθεί δεν είναι μόνο οι ενέργειες της κυβέρνησης, αλλά το γεγονός ότι αυτή η ενέργεια έτυχε προβολής.
Ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει σίγουρα τη δυνατότητα να κρατήσει μυστικές τις πράξεις του, με πολλές εικασίες ότι έχουν υπάρξει παρεμφερείς εξαγορές στο παρελθόν, αυτές έτυχαν την προσοχή του οικονομικού Τύπου.
Οι κρατικοί υπάλληλοι επέλεξαν ακόμη και το Reuters, αντί για μια κινεζική έκδοση, για την ανακοίνωση.
Κάποιοι πιστεύουν ότι οι ενέργειες της κυβέρνησης είχαν ως στόχο να στείλουν το μήνυμα ότι το Κ.Κ.Κ. γνωρίζει τα προβλήματα στις περιφερειακές τράπεζες και είναι διατεθειμένο να αναλάβει δράση εάν χρειαστεί.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση εγκαινίασε τη δημιουργία ενός νέου προγράμματος ασφάλισης καταθέσεων προκειμένου να «βοηθήσει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους».
Στα τέλη Ιουλίου, μια άλλη τράπεζα βρέθηκε σε κρίση, αυτή τη φορά η μεγαλύτερη περιφερειακή τράπεζα Jinzhou.
Αν και σχεδιάστηκε διαφορετικά σε σχέση με την απλή εξαγορά της Baoshang, για άλλη μια φορά η κινεζική κυβέρνηση έπρεπε να προχωρήσει στη διάσωση μέσω κρατικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που αγοράζουν μερίδια στο αποτυχημένο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα.
Ενώ είναι ίσως πιθανό οι Baoshang και Jinzhou να είναι μεμονωμένα περιστατικά εντός της χώρας, πολλοί αναλυτές της Κίνας προειδοποιούν ότι πρόκειται μόνο για τους πρώτους τριγμούς ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος με υπερβολική μόχλευση που αρχίζει να υποφέρει από τις συνέπειες των ετών της τεχνητής πιστωτικής επέκτασης.
Εξάλλου, η χώρα έχει υποστεί μαζική επέκταση των πιστώσεων κατά την τελευταία δεκαετία.
Από το 2008, το συνολικό χρέος της Κίνας προς το ΑΕΠ έχει σχεδόν διπλασιαστεί, ξεπερνώντας το 300% του ΑΕΠ το 2019.
Δεδομένου ότι ο κόσμος είναι γεμάτος με υψηλά επίπεδα χρέους, μπορεί να είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν αυτοί οι αριθμοί, αλλά υπάρχουν διάφοροι λόγοι γιατί τα επίπεδα χρέους της Κίνας είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά.
Ένας από αυτούς είναι το εταιρικό χρέος.
Το 2017, το χρέος των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων ήταν σχεδόν 160% στο ΑΕΠ, σύμφωνα με το ΔΝΤ.
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι οι κρατικές επιχειρήσεις ήταν οι πιο επιθετικές σε ανάληψη κινδύνου, αντιπροσωπεύοντας το 85% στη χώρα.
Φυσικά, ακριβώς αυτές οι επιχειρήσεις που υποστηρίζονται από το κράτος ενδιαφέρονται λιγότερο για την κερδοφορία.
Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλά από αυτά τα δάνεια λήφθηκαν για έργα που ποτέ δεν θα ήταν επικερδή.
Είναι χρέος που απλά δεν θα αποπληρωθεί ποτέ.
Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για τους οποίους η κατάσταση του χρέους της Κίνας είναι δυνητικά πιο ασταθής από άλλες χώρες.
Το κινεζικό χρέος είναι ακριβό, καθώς τα επιτόκια έχουν τετραπλασιαστεί μέσα σε επτά χρόνια (2007-14).
Σχεδόν το ήμισυ προέρχεται από τον κλάδο των ακινήτων και τις συναφείς βιομηχανίες και τουλάχιστον το 30% είναι προϊόν των μεσολαβητών σκιώδους τραπεζικής, των οποίων η οικονομική κατάσταση είναι ιδιαίτερα αμφίβολη.
Ο κλάδος του σκιώδους τραπεζικού συστήματος είναι ένα άλλο θέμα που έχει ανησυχήσει από καιρό τους αξιωματούχους του ΚΚΚ.
Κι αυτό διότι περιλαμβάνει χρηματοπιστωτικά ιδρύματα - συχνά παραδοσιακές τράπεζες - που προσφέρουν στους πελάτες λιανικής υψηλότερες αποδόσεις, λαμβάνοντας καταθέσεις για τα λεγόμενα προϊόντα διαχείρισης περιουσίας.
Αυτά τα χρήματα είναι στη συνέχεια δεσμευμένα και δανείζονται σε εταιρείες που δεν μπορούσαν να λάβουν ένα παραδοσιακό δάνειο.
Αυτά τα προϊόντα ήταν εξαιρετικά ελκυστικά στη χώρα λόγω της ικανότητάς τους να πληρώνουν περισσότερο από τους παραδοσιακούς τραπεζικούς λογαριασμούς.
Η ίδια η φύση της σκιώδους τραπεζικής συνεπάγεται μεγαλύτερο κίνδυνο από το παραδοσιακό τραπεζικό σύστημα.
Δεδομένης της κρατικής σταθερής κυριαρχίας των παραδοσιακών αγορών δανείων, οι σκιώδεις τράπεζες ήταν μια απόλυτα αναγκαία πηγή πίστωσης για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, αλλά με υψηλότερο κόστος.
Ενώ το Πεκίνο προσπάθησε - με επιτυχία - να επιβραδύνει την ανάπτυξη του τομέα τον περασμένο χρόνο, έχουν εγκαταλείψει αυτές τις προσπάθειες ενόψει του σημερινού εμπορικού πολέμου.
Μια πρόσθετη πηγή ανησυχίας είναι ότι οι κινεζικοί ισολογισμοί τραπεζών είναι ιδιαίτερα περίπλοκοι.
Όπως σημείωσε το Bloomberg, η περιπλοκότητα της διάσωσης της Jinzhou είναι το γεγονός ότι τα βιβλία των εταιρειών είναι τόσο μπερδεμένα που δεν ήταν ακόμη σε θέση να αποκαλύψουν τα οικονομικά στοιχεία του 2018.
"Περαιτέρω περίπλοκα θέματα είναι η γενική έλλειψη εμπιστοσύνης στις κινεζικές ελεγκτικές εταιρείες και η αξιοπιστία των οικονομικών καταστάσεων τη χώρα, όπως δημοσίευσε η Wall Street Journal νωρίτερα αυτό το μήνα.
Έτσι, η ποιότητα αυτών των δανείων - τόσο στο παραδοσιακό όσο και στο σκιώδες τραπεζικό σύστημα - είναι ένα τεράστιο ερώτημα που οι κινεζικές ρυθμιστικές αρχές πρέπει να επιλύσουν καθώς μπαίνουν σε αυτούς τους θεσμούς.
Όλα αυτά βοηθούν να εξηγηθεί γιατί υπάρχει αυξημένη ανησυχία για το τραπεζικό σύστημα της Κίνας.
Επιπλέον, η αποτυχία αυτών των επιχειρήσεων έχει συνέπειες σε ολόλητρους κλάδους.
Αμέσως μετά τη διάσωση της Baoshang, παρατηρήθηκε μια δραματική άνοδος των επιτοκίων δανεισμού και των απαιτήσεων ασφάλειας των διατραπεζικών συναλλαγών, καθώς οι μεγάλες τράπεζες έγιναν πιο επιφυλακτικές σε δάνεια σε ιδρύματα παρόμοιων μεγεθών.
Στην πραγματικότητα, οι "μεγάλες τέσσερις" τράπεζες της Κίνας είδαν τις αποτιμήσεις τους να πέφτουν στα χαμηλότερα επίπεδα αυτής της εβδομάδας, καθώς αυξήθηκαν οι προσδοκίες ότι θα ζητηθεί σύντομα κάποια διάσωση μικρότερων ιδρυμάτων, γεγονός που αποτελεί ένδειξη νευρικότητας στο σύστημα.
Πόσα από αυτά τα ιδρύματα έχουν πρόβλημα;
Ο Kyle Bass, ένας διαχειριστής αμοιβαίων κεφαλαίων κινδύνου, ο οποίος προειδοποίησε για μεγάλο χρονικό διάστημα ότι το κινεζικό τραπεζικό σύστημα δεν έχει επαρκείς πόρους, ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν «σχεδόν 500 τράπεζες στην Κίνα που χαρακτηρίζονται ευάλωτες».
Παρόλο που είναι ιδιαίτερα δύσκολο για ένα εξωτερικό παρατηρητή να έχει μια σταθερή εικόνα της αληθινής οικονομικής δύναμης της Κίνας, υπάρχει ένας ισχυρός λόγος να πιστεύουμε ότι η χώρα αντιμετωπίζει ένα ιδιαίτερα μοχλευμένο τραπεζικό σύστημα γεμάτο δάνεια αμφίβολης ποιότητας και αυξανόμενες αθετήσεις υποχρεώσεων.
Ενώ ένα μεγάλο μέρος των μέσων μαζικής ενημέρωσης εξακολουθεί να επικεντρώνεται στο εμπόριο, η μεγαλύτερη απειλή για την κινεζική οικονομία μπορεί να οδηγήσει σε μια τεράστια κρίση.
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
