Ti σηματοδοτεί η οριστική αναβολή εξόδου στις αγορές
Η προσφυγή σε νέο δάνειο με ενέχυρο τις μετοχές της θυγατρικής της από την ΔΕΗ, αντί για την επιστροφή στις αγορές, πιστοποιεί και την αποτυχία του εγχειρήματος απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρισμού στο σύνολό της.
Μετά από 3 μνημόνια η ΔΕΗ καταλήγει να παραμένει με ουσιώδη προβλήματα και να αναζητεί εναγωνίως ένα βιώσιμο business plan για να μπορέσει να διασφαλίσει την πορεία της και για να διαδραματίσει τον ιστορικό της ρόλο.
Η άνοδος των τιμών των CO2 που είναι πλέον εκτός ελέγχου αποτέλεσε την δυσάρεστη έκπληξη που αιφνιδίασε τους πάντες, ενώ δεν θα έπρεπε, γιατί στον ιδιωτικό τομέα το είχαν προβλέψει, και κατ΄ ουσίαν ανέτρεψε το σχέδιο αποεπένδυσης από τους λιγνίτες.
Θεωρητικά το σχέδιο αυτό έδειχνε αποτελεσματικότερο και ουσιαστικότερο σε σχέση με αυτό της «Μικρής ΔΕΗ», γιατί η ΔΕΗ θα μπορούσε να κρατήσει τις υδροηλεκτρικές της μονάδες και παράλληλα να ωφεληθεί από την πώληση σε καλές τιμές των λιγνιτικών για τιμές βέβαια CO2 στα 7 και όχι στα 27 ευρώ/τόνο.
Τώρα όμως ακόμα και αν πουληθούν η Μεγαλόπολη και η Μελίτη τα τιμήματα θα είναι πολύ μικρά κατά συνέπεια η ΔΕΗ μπορεί να γλυτώσει από ρύπους, δεν θα πάρει όμως παρά ελάχιστα κεφάλαια, που είναι και η νούμερο 1 προτεραιότητά της.
Είναι κοινό μυστικό εξάλλου, ότι έτσι όπως είναι η ΔΕΗ σήμερα δεν υπάρχει στρατηγικός επενδυτής που να ενδιαφερθεί να συμμετάσχει και παράλληλα η αποτίμησή της είναι εξωφρενικά μικρή για τα assets που διαθέτει.
Μια δεύτερη λύση μπορεί να είναι η πλήρης κρατικοποίηση με συμμετοχή κρατικών κεφαλαίων, που θα εξυγιάνει την εταιρία και στην συνέχεια θα ιδιωτικοποιηθεί.
Το σημερινό αποτέλεσμα έχει να κάνει με πολιτικές αποφάσεις που φόρτωσαν στην ΔΕΗ τα πάντα, όπως την κοινωνική πολιτική με σταθερά τιμολόγια, την εξυγίανση της διαχείρισης των λογαριασμών των Ανανεώσιμων (ΕΛΑΠΕ) αλλά και σειρά άλλων υποχρεώσεων.
Ακόμα και οι δημοπρασίες ΝΟΜΕ που ήταν η στρατηγική απόφαση για τον τρόπο απελευθέρωσης της αγοράς του Γ Μνημονίου επιβάρυναν με ζημίες 250 εκατ ευρώ σε ετήσια βάση την επιχείρηση, προσέφεραν πανάκριβη ενέργεια στους ιδιώτες στα 58 ευρώ/ΜWh και τελικά δεν οδήγησαν παρά σε ελάχιστα βήματα απελευθέρωσης.
Έτσι η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού έμεινε στάσιμη ενώ και η ΔΕΗ δεν έχει κατά τον τρόπο αυτό εξυγιανθεί, παρά τα ποσά που έλαβε και έχει λαμβάνειν από τα ΥΚΩ, γιατί προφανώς η όλη διαχείριση δεν είναι η ενδεδειγμένη.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι ποια θα είναι η επόμενη μέρα για το σύνολο της αγοράς χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις όπως αυξήσεις τιμολογίων δυσβάσταχτες ή επιβάρυνση της βιομηχανίας, που θα πλήξει την ανταγωνιστικότητά της.
www.worldenergynews.gr
Μετά από 3 μνημόνια η ΔΕΗ καταλήγει να παραμένει με ουσιώδη προβλήματα και να αναζητεί εναγωνίως ένα βιώσιμο business plan για να μπορέσει να διασφαλίσει την πορεία της και για να διαδραματίσει τον ιστορικό της ρόλο.
Η άνοδος των τιμών των CO2 που είναι πλέον εκτός ελέγχου αποτέλεσε την δυσάρεστη έκπληξη που αιφνιδίασε τους πάντες, ενώ δεν θα έπρεπε, γιατί στον ιδιωτικό τομέα το είχαν προβλέψει, και κατ΄ ουσίαν ανέτρεψε το σχέδιο αποεπένδυσης από τους λιγνίτες.
Θεωρητικά το σχέδιο αυτό έδειχνε αποτελεσματικότερο και ουσιαστικότερο σε σχέση με αυτό της «Μικρής ΔΕΗ», γιατί η ΔΕΗ θα μπορούσε να κρατήσει τις υδροηλεκτρικές της μονάδες και παράλληλα να ωφεληθεί από την πώληση σε καλές τιμές των λιγνιτικών για τιμές βέβαια CO2 στα 7 και όχι στα 27 ευρώ/τόνο.
Τώρα όμως ακόμα και αν πουληθούν η Μεγαλόπολη και η Μελίτη τα τιμήματα θα είναι πολύ μικρά κατά συνέπεια η ΔΕΗ μπορεί να γλυτώσει από ρύπους, δεν θα πάρει όμως παρά ελάχιστα κεφάλαια, που είναι και η νούμερο 1 προτεραιότητά της.
Οι ευθύνες της Αντιπολίτευσης και η υπερφόρτωση της επιχείρησης
Όμως και η Αντιπολίτευση λίγα πράγματα μπορεί να ισχυριστεί για την διαχείριση της ΔΕΗ καθώς μέχρι το 2015 δεν είχε την πολιτική τόλμη να εφαρμόσει το πλάνο της μικρής ΔΕΗ, ενώ η προηγούμενη δίοικηση έκανε ουσιώδη λάθη αφήνοντας την επιχείρηση, άγνωστο γιατί, έξω από τις Ανανεώσιμες και υπογράφοντας συμβάσεις που προκαλούν ερωτήματα για το μέλλον της.
Τούτων δοθέντων η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να εφαρμόσει ένα τολμηρό σχέδιο για την αναδιάρθρωση της ΔΕΗ, έξω από ιδεοληψίες με μοναδικό γνώμονα την ενίσχυση της βιωσιμότητας της επιχείρησης και την επιτυχή αναδιάρθρωση.Είναι κοινό μυστικό εξάλλου, ότι έτσι όπως είναι η ΔΕΗ σήμερα δεν υπάρχει στρατηγικός επενδυτής που να ενδιαφερθεί να συμμετάσχει και παράλληλα η αποτίμησή της είναι εξωφρενικά μικρή για τα assets που διαθέτει.
Μια δεύτερη λύση μπορεί να είναι η πλήρης κρατικοποίηση με συμμετοχή κρατικών κεφαλαίων, που θα εξυγιάνει την εταιρία και στην συνέχεια θα ιδιωτικοποιηθεί.
Το σημερινό αποτέλεσμα έχει να κάνει με πολιτικές αποφάσεις που φόρτωσαν στην ΔΕΗ τα πάντα, όπως την κοινωνική πολιτική με σταθερά τιμολόγια, την εξυγίανση της διαχείρισης των λογαριασμών των Ανανεώσιμων (ΕΛΑΠΕ) αλλά και σειρά άλλων υποχρεώσεων.
Ακόμα και οι δημοπρασίες ΝΟΜΕ που ήταν η στρατηγική απόφαση για τον τρόπο απελευθέρωσης της αγοράς του Γ Μνημονίου επιβάρυναν με ζημίες 250 εκατ ευρώ σε ετήσια βάση την επιχείρηση, προσέφεραν πανάκριβη ενέργεια στους ιδιώτες στα 58 ευρώ/ΜWh και τελικά δεν οδήγησαν παρά σε ελάχιστα βήματα απελευθέρωσης.
Έτσι η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού έμεινε στάσιμη ενώ και η ΔΕΗ δεν έχει κατά τον τρόπο αυτό εξυγιανθεί, παρά τα ποσά που έλαβε και έχει λαμβάνειν από τα ΥΚΩ, γιατί προφανώς η όλη διαχείριση δεν είναι η ενδεδειγμένη.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι ποια θα είναι η επόμενη μέρα για το σύνολο της αγοράς χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις όπως αυξήσεις τιμολογίων δυσβάσταχτες ή επιβάρυνση της βιομηχανίας, που θα πλήξει την ανταγωνιστικότητά της.
www.worldenergynews.gr
