Οι προτάσεις του ΣΕΦ για ένα αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο αδειοδότησης των φωτοβολταϊκών

Οι προτάσεις του ΣΕΦ για ένα αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο αδειοδότησης των φωτοβολταϊκών
Τους τελευταίους μήνες, υπάρχει ένα νέο μεγάλο κύμα αιτήσεων προς τη ΡΑΕ για έκδοση Άδειας Παραγωγής και η ίδια η ρυθμιστική αρχή θεωρεί πλέον ως “επιτακτική ανάγκη την απλοποίηση των διαδικασιών”
Μετά από μία δεκαετία εφαρμογής του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου αδειοδότησης φωτοβολταϊκών συστημάτων κι ενώ έχει ήδη διαμορφωθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο υποστήριξης των ΑΠΕ σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, καθίσταται επιτακτική η τροποποίηση ορισμένων από τις ισχύουσες σήμερα ρυθμίσεις, προκειμένου να απλοποιηθούν οι διαδικασίες, να καταπολεμηθεί η γραφειοκρατία και να επιταχυνθεί η ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών και των άλλων καθαρών πηγών ενέργειας.

Τους τελευταίους μήνες, υπάρχει ένα νέο μεγάλο κύμα αιτήσεων προς τη ΡΑΕ για έκδοση Άδειας Παραγωγής και η ίδια η ρυθμιστική αρχή θεωρεί πλέον ως “επιτακτική ανάγκη την απλοποίηση των διαδικασιών”.

Ο Σύνδεσμος Εταιριών Φωτοβολταϊκών (ΣΕΦ), έχοντας συμβάλει τα μέγιστα στο παρελθόν στη διαμόρφωση του σχετικού θεσμικού πλαισίου, καταθέτει σειρά προτάσεων για τη συγκρότηση ενός σύγχρονου, απλού και αποτελεσματικού ρυθμιστικού πλαισίου αδειοδότησης των φωτοβολταϊκών.

Επιγραμματικά, οι προτάσεις μας αφορούν στα εξής:

  1. Κατάργηση των Αδειών Παραγωγής, Εγκατάστασης και Λειτουργίας για τα φωτοβολταϊκά και πρόταση ενός νέου σχήματος αδειοδότησης, εποπτείας και ελέγχου των επενδύσεων.
  2. Αποσαφήνιση θεμάτων χωροθέτησης φωτοβολταϊκών σταθμών.
  3. Εγκατάσταση, υπό προϋποθέσεις, φωτοβολταϊκών σε ένα μικρό ποσοστό της γεωργικής γης.
  4. Βελτίωση του καθεστώτος αυτοπαραγωγής.
  5. Προώθηση της αποθήκευσης ενέργειας και άρση των σημερινών εμποδίων.
  6. Πολεοδομικές ρυθμίσεις για φωτοβολταϊκά
Αναλυτικότερα, οι προτάσεις μας έχουν ως εξής:

  1. Κατάργηση των Αδειών Παραγωγής, Εγκατάστασης και Λειτουργίας για τα φωτοβολταϊκά

Όπως έδειξε η υπερδεκαετής εμπειρία από την ψήφιση του Ν.3468/2006 και μετά, δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος για την εμπλοκή της ΡΑΕ σε θέματα αδειοδότησης φωτοβολταϊκών ανεξαρτήτως ισχύος. Τα υποτιθέμενα κριτήρια κατά τη διαδικασία αξιολόγησης μιας αίτησης στη ΡΑΕ είναι η “εθνική ασφάλεια”, η “προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας”, η “εν γένει ασφάλεια των εγκαταστάσεων και του σχετικού εξοπλισμού του Συστήματος και του Δικτύου”, η “ενεργειακή αποδοτικότητα του έργου”, η “ωριμότητα του έργου” και “η δυνατότητα του αιτούντος να υλοποιήσει το έργο με βάση την οικονομική, επιστημονική και τεχνική επάρκειά του”. Το τελευταίο κριτήριο θα έπρεπε βέβαια να είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που θα κληθούν να χρηματοδοτήσουν το έργο και όχι της ΡΑΕ, ενώ τα θέματα του Δικτύου αφορούν τον αρμόδιο Διαχειριστή, ο οποίος άλλωστε θα δώσει και τους σχετικούς όρους σύνδεσης. Σημειωτέον ότι ο Διαχειριστής ελέγχει επιπλέον σήμερα τα νομιμοποιητικά έγγραφα του επενδυτή αλλά και το δικαίωμα χρήσης του γηπέδου εγκατάστασης, κάτι που μπορεί να συνεχιστεί και σε μια απλοποιημένη διαδικασία αδειοδότησης.

Το που μπορεί να εγκατασταθεί ένας σταθμός το καθορίζει σχετική νομοθεσία η οποία έχει προβλέψει ζώνες αποκλεισμού για κάθε ενεργειακή τεχνολογία (οι οποίες θα πρέπει να εξετάζονται στο στάδιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης) και πολεοδομικές ρυθμίσεις για την εγκατάσταση. Θα πρέπει να υπάρξει ειδική μέριμνα ώστε να μην αλλάζουν επί τα χείρω οι κανόνες για ένα έργο “στη μέση του παιχνιδιού”, αφού έχει ξεκινήσει δηλαδή η αδειοδοτική του διαδικασία ή, ακόμη χειρότερα, αφού έχει ήδη κατασκευαστεί και λειτουργεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση έργων που έχουν κατασκευαστεί σε γαίες υψηλής παραγωγικότητας με βάση παλαιότερες πρόνοιες που επέτρεπαν κάτι τέτοιο και, μετά παρέλευση δεκαετίας, οι αρμόδιες αρχές αρνούνται την ανανέωση της ΑΕΠΟ γιατί ο σταθμός είναι σε γη υψηλής παραγωγικότητας!

Ο ρόλος της ΡΑΕ οφείλει να είναι πιο επιτελικός σε ότι αφορά στον ενεργειακό σχεδιασμό και όχι να ασχολείται με ένα τεράστιο όγκο μικρών σχετικά έργων, αναπαράγοντας γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του παρελθόντος. Άλλωστε, η έννοια της άδειας παραγωγής δεν υπάρχει για τα φωτοβολταϊκά σε άλλες χώρες. Αυτό ουδόλως εμποδίζει τις εκεί αρμόδιες αρχές να έχουν εικόνα του που βαδίζει η αγορά και τι ανάγκες καλούνται να καλύψουν σε επίπεδο σχεδιασμού και χάραξης πολιτικής, αρκεί να υπάρχει η σχετική γνωστοποίηση και η τήρηση σχετικών αρχείων. Επί της ουσίας, η ΡΑΕ είναι σήμερα ο απόλυτος ρυθμιστής της αγοράς, αφού μέσω των διαγωνιστικών διαδικασιών, που είναι πλέον σε ισχύ, μπορεί να καθορίζει και το ρυθμό διείσδυσης της κάθε τεχνολογίας αλλά εμμέσως και τη βιωσιμότητα των επενδύσεων μέσω καθορισμού τιμών οροφής σε κάθε μειοδοτικό διαγωνισμό. Δεν τίθεται θέμα λοιπόν αν υπάρχει “η δυνατότητα του αιτούντος να υλοποιήσει το έργο” αφού θεωρητικά έχει φροντίσει γι’ αυτό η ΡΑΕ μέσω της προκήρυξης και εποπτείας των διαγωνισμών, ενώ αν ο επενδυτής δεν υλοποιήσει τελικά το έργο εντός συγκεκριμένων προθεσμιών υπάρχουν κυρώσεις μέσω κατάπτωσης της εγγυητικής επιστολής.

Η βασική αλλαγή που θα οδηγήσει σε σημαντική απλοποίηση και επιτάχυνση της ανάπτυξης των φωτοβολταϊκών, αφορά στην κατάργηση του πρώτου αδειοδοτικού βήματος που ισχύει σήμερα, δηλαδή στην απόκτηση άδειας παραγωγής (ή εξαίρεσης απ’ αυτήν) από τη ΡΑΕ. Επειδή το θέμα αφορά, όχι μόνο τα φωτοβολταϊκά, αλλά και άλλες μορφές ΑΠΕ, αν δεν καταργηθεί ολοσχερώς η άδεια παραγωγής για όλες τις ΑΠΕ, θα πρέπει κατ’ ελάχιστον να τροποποιηθεί το άρθρο 4 του Ν.3468/2006 ώστε να εξαιρούνται από την υποχρέωση λήψης άδειας παραγωγής ή άλλης διαπιστωτικής απόφασης εγκαταστάσεις ΑΠΕ με ισχύ ≤1 MW ή/και σταθμοί που χαρακτηρίζονται από την κείμενη νομοθεσία ως μη οχλούσες ή χαμηλής όχλησης δραστηριότητες (σ’ αυτή την κατηγορία εμπίπτουν όλοι οι φωτοβολταϊκοί σταθμοί).

Στις περιοχές με κορεσμένο δίκτυο (όπως είναι αρκετά μη διασυνδεδεμένα νησιά και επί του παρόντος και η Πελοπόννησος), η δυνατότητα απορρόφησης ισχύος μπορεί να διαπιστώνεται με απόφαση της ΡΑΕ, μετά από εισήγηση του Διαχειριστή του Δικτύου. Ο αρμόδιος Διαχειριστής πρέπει να υποχρεούται να προβαίνει στις αναγκαίες ενέργειες για τη σύνδεση των σταθμών με το Δίκτυο των Μη Διασυνδεδεμένων Νησιών με σειρά προτεραιότητας των αιτήσεων των ενδιαφερομένων μέχρι εξαντλήσεως του εκάστοτε ορίου. Αν στις περιοχές όπου υπάρχει περιορισμένη διαθέσιμη ισχύς, ο ενδιαφερόμενος δεν προχωρήσει, με δική του υπαιτιότητα, σε υλοποίηση και ηλέκτριση του σταθμού εντός ενός καθορισμένου χρονικού διαστήματος από τη θετική γνωμοδότηση για σύνδεση με το Δίκτυο, να αίρεται η γνωμοδότηση αυτή και ο αρμόδιος Διαχειριστής να κατανέμει τη διαθέσιμη ισχύ στον επόμενο κατά σειρά προτεραιότητας ενδιαφερόμενο.

Η κατάργηση της άδειας παραγωγής συμπαρασύρει ως γνωστόν και τις άδειες εγκατάστασης και λειτουργίας, οι οποίες επίσης θα πρέπει να καταργηθούν. Είναι σαφές ότι με την κατάργηση της άδειας παραγωγής παύει να έχει νόημα και η καταβολή του ετήσιου τέλους διατήρησης δικαιώματος κατοχής άδειας παραγωγής.

Στα διαγράμματα που ακολουθούν περιγράφεται η προτεινόμενη διαδικασία αδειοδότησης για φωτοβολταϊκούς σταθμούς, διαχωρίζοντας σε έργα που συμμετέχουν σε διαγωνιστικές διαδικασίες και σε έργα που δεν συμμετέχουν σε αυτές.

Με την εφαρμογή του Μοντέλου Στόχου, οπότε και θα επιτραπεί η σύναψη Διμερών Συμβάσεων μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών, για έργα που δεν ενδιαφέρονται να λάβουν λειτουργική ενίσχυση αλλά να υπογράψουν ΡΡΑ με ενδιαφερόμενους καταναλωτές, η προτεινόμενη αδειοδοτική διαδικασία είναι παρόμοια με των έργων που δεν συμμετέχουν σε διαγωνιστικές διαδικασίες, με μόνη διαφορά ότι στη θέση της Σύμβασης Πώλησης μπαίνει η σύναψη ΡΡΑ με κάποιο τρίτο και όχι τον ΔΑΠΕΕΠ (πρώην ΛΑΓΗΕ).



 




  1. Αποσαφήνιση θεμάτων χωροθέτησης φωτοβολταϊκών σταθμών

Σε ότι αφορά στις ζώνες αποκλεισμού, η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών αλλά και εν γένει έργων ΑΠΕ, θα πρέπει να επιτρέπεται κατ’ αρχήν παντού, εκτός από περιοχές που ρητά εξαιρούνται από την κείμενη νομοθεσία, και κυρίως τις θεσμοθετημένες περιοχές απολύτου προστασίας της φύσης, τα κηρυγμένα διατηρητέα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και τις οριοθετημένες αρχαιολογικές ζώνες προστασίας Α, καθώς και τους υγροτόπους διεθνούς σημασίας (Ραμσάρ) και τα δάση. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί παράνομη εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στις παραπάνω περιοχές αποκλεισμού, οι αρμόδιες αρχές να προχωρούν σε άμεση αποξήλωση της εγκατάστασης και επιβολή προστίμων.

Προτείνεται η τροποποίηση της ΚΥΑ 49828/2008, “Έγκριση ειδικού πλαισίου χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και της στρατηγικής μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων αυτού” (ΦΕΚ 2464Β/3-12-2008) και συγκεκριμένα η τροποποίηση της παρ. 2ε’ και η κατάργηση των παρ. 2στ’ και 3του αρθ.17, λόγω της ασάφειας των διατυπώσεων η οποία επιτρέπει αυθαίρετες και κατά το δοκούν ερμηνείες. Προτείνεται λοιπόν να ισχύσουν τα εξής:

“Ως ζώνες αποκλεισμού για τη χωροθέτηση εγκαταστάσεων εκμετάλλευσης της ηλιακής ενέργειας, δηλαδή ζώνες στις οποίες πρέπει να αποκλείεται η εγκατάστασή τους, ορίζονται οι εξής κατηγορίες περιοχών:

α. Τα κηρυγμένα διατηρητέα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και τα άλλα μνημεία μείζονος σημασίας της παρ. 5 ββ) του άρθρου 50 του ν. 3028/2002, καθώς και οι οριοθετημένες αρχαιολογικές ζώνες προστασίας Α που έχουν καθορισθεί κατά τις διατάξεις του άρθρου 91 του ν. 1892/1991 ή καθορίζονται κατά τις διατάξεις του ν. 3028/2002.

β. Οι περιοχές απολύτου προστασίας της φύσης και του τοπίου που καθορίζονται κατά τις διατάξεις των άρθρων 19 παρ. 1 και 2 και 21 του ν. 1650/1986.

γ. Οι πυρήνες των Εθνικών Δρυμών, τα κηρυγμένα μνημεία της φύσης και τα αισθητικά δάση που δεν περιλαμβάνονται στις περιοχές της προηγούμενης περιπτώσεως β΄.

δ. Οι οικότοποι προτεραιότητας περιοχών της Επικράτειας που έχουν ενταχθεί στον κατάλογο των τόπων κοινοτικής σημασίας του δικτύου ΦΥΣΗ 2000 σύμφωνα με την απόφαση 2006/613/ΕΚ της Επιτροπής (ΕΕ L 259 της 21.9.2006, σ. 1).

ε. Τα δάση (με εξαίρεση μικρών φωτοβολταϊκών συστημάτων που εξυπηρετούν ανάγκες προστασίας της φύσης, π.χ. παρατηρητήρια, σταθμοί πυρασφάλειας, καταφύγια, κ.λπ.)”.

  1. Να επιτραπεί υπό προϋποθέσεις η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε ένα μικρό ποσοστό της γεωργικής γης

Με το Ν.4015/2011 απαγορεύεται πρακτικά η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε γαίες υψηλές παραγωγικότητας. Όλες όμως οι αρδευόμενες εκτάσεις θεωρούνται γαίες υψηλής παραγωγικότητας, οπότε η εγκατάσταση φωτοβολταϊκού από επαγγελματία αγρότη για να καλύψει τη ζήτηση μιας αντλίας στο χωράφι του ή από έναν ΓΟΕΒ ή ΤΟΕΒ για τις ανάγκες ενός αντλιοστασίου είναι πρακτικά αδύνατη.

Σημειωτέον ότι η γεωργική έκταση που μένει ακαλλιέργητη είναι 92 φορές μεγαλύτερη από την έκταση που δεσμεύουν όλα τα φωτοβολταϊκά που έχουν  εγκατασταθεί στη χώρα μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η γεωργική γη στην Ελλάδα ανέρχεται σε 32,8 εκατ. στρέμματα (στατιστικά για το 2015 δημοσιευμένα το Νοέμβριο του 2017), εκ των οποίων καλλιεργούνται τα 29,2 εκατ. στρέμματα. Αυτό σημαίνει ότι τα φωτοβολταϊκά δεσμεύουν το 0,12% της γεωργικής γης ή αλλιώς το 0,03% της έκτασης της χώρας.

Στο αστήριχτο και υπερβολικό επιχείρημα ότι δεν θα υπάρχει επαρκής αγροτική γη για να καλύψει τις ανάγκες της χώρας σε παραγωγή τροφίμων αν ένα ελάχιστο ποσοστό της γης δοθεί για εγκατάσταση ΑΠΕ, η απάντηση δίνεται από την ίδια την ΕΕ η οποία προβλέπει μείωση της απασχόλησης στον γεωργικό κλάδο κατά 28% την περίοδο 2017-2030.

Πρόταση: Να επανέλθει το παλαιό καθεστώς του Ν.3851/2010, σύμφωνα με το οποίο η συνολική έκταση που θα καταλαμβάνουν τα φωτοβολταϊκά που εγκαθίστανται σε αγροτικές γαίες (ανεξάρτητα αν χαρακτηρίζονται υψηλής παραγωγικότητας ή όχι) δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 1% του συνόλου των καλλιεργούμενων εκτάσεων της συγκεκριμένης Περιφερειακής Ενότητας. Προτείνεται η παρακάτω διατύπωση:

“Επιτρέπεται υπό προϋποθέσεις η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκούς σταθμούς σε αγροτεμάχια (ανεξάρτητα αν χαρακτηρίζονται ως αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας ή όχι). Στην περίπτωση αυτή, νέες προσφορές σύνδεσης  χορηγούνται μόνον αν οι προς υλοποίηση φωτοβολταϊκοί σταθμοί για τους οποίους έχουν ήδη εκδοθεί δεσμευτικές προσφορές σύνδεσης από τον αρμόδιο Διαχειριστή συν οι ήδη εγκατεστημένοι σταθμοί επί εδάφους καλύπτουν εδαφικές εκτάσεις που δεν υπερβαίνουν το 1% του συνόλου των καλλιεργούμενων εκτάσεων της συγκεκριμένης Περιφερειακής Ενότητας.

Για την εφαρμογή της διάταξης του προηγούμενου εδαφίου χρησιμοποιούνται τα πιο πρόσφατα κατά περίπτωση στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Για τον υπολογισμό της κάλυψης λαμβάνεται υπόψη η οριζόντια προβολή επί του εδάφους των φωτοβολταϊκών στοιχείων”.

  1. Βελτίωση του καθεστώτος αυτοπαραγωγής

Έχουν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια από την έναρξη εφαρμογής του προγράμματος αυτοπαραγωγής με ενεργειακό συμψηφισμό και ο απολογισμός είναι δυστυχώς κάτι παραπάνω από απογοητευτικός. Σε τέσσερα χρόνια έχουν εγκατασταθεί περίπου20 MW συστημάτων. Με τους ρυθμούς αυτούς, όχι μόνο δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη αγορά, αλλά η χώρα θα απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τους εθνικούς, κοινοτικούς και διεθνείς στόχους για την ανάπτυξη των ΑΠΕ και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, με τις ισχύουσες σήμερα τιμές στην αγορά (που είναι από τις χαμηλότερες διεθνώς) και τις υπάρχουσες θεσμικές ρυθμίσεις, ο χρόνος απόσβεσης ενός μικρού οικιακού συστήματος αυτοπαραγωγής είναι περίπου 10 χρόνια. Ασφαλώς κάτι τέτοιο επ’ ουδενί αποτελεί κίνητρο για εγκατάσταση φωτοβολταϊκού σε μια κατοικία ή μια επιχείρηση. Για το λόγο αυτό, προτείνουμε την παρακάτω θεσμική βελτίωση.

Σήμερα, οι αυτοπαραγωγοί επιβαρύνονται με ΥΚΩ στο σύνολο της ενέργειας που καταναλώνουν, ακόμη και επί αυτής που παράγουν οι ίδιοι και ιδιοκαταναλώνουν επί τόπου πριν αυτή εγχυθεί στο δίκτυο. Κάτι τέτοιο εκτός από αντιπαραγωγικό, είναι και εξαιρετικά άδικο. Στις υπόλοιπες ρυθμιζόμενες χρεώσεις (τέλη χρήσης δικτύου και συστήματος, ΕΤΜΕΑΡ), ο αυτοπαραγωγός επιβαρύνεται μόνο για την απορροφώμενη από το δίκτυο ενέργεια και όχι για το σύνολο της καταναλισκόμενης ενέργειας. Τονίζουμε εμφατικά ότι το συντριπτικό ποσοστό των ΥΚΩ αφορά σε έμμεση επιδότηση της ηλεκτροπαραγωγής με πετρέλαιο στα νησιά. Αν τα ΥΚΩ υπολογίζονται επί της απορροφώμενης ενέργειας και όχι επί του συνόλου της καταναλισκόμενης ενέργειας, μειώνεται έως και κατά ένα έτος ο χρόνος απόσβεσης για ένα οικιακό σύστημα. Στο επιχείρημα ότι έτσι μειώνονται τα διαθέσιμα κονδύλια για ΥΚΩ (που είναι της τάξης των εκατοντάδων εκατ. € ετησίως), αντιτείνουμε ότι αν ίσχυε η πρότασή μας για τα εγκατεστημένα σήμερα συστήματα (περίπου 20MW), τα διαθέσιμα ΥΚΩ θα μειώνονταν μόλις κατά 70.000 € ετησίως. Σημειώνουμε επίσης ότι, ήδη έχει επιτευχθεί η διασύνδεση ορισμένων νησιών με το ηπειρωτικό σύστημα, μειώνοντας τα συνολικά ποσά που απαιτούνται για ΥΚΩ, καθιστώντας έτσι απολύτως ρεαλιστική την πρότασή μας.

  1. Εφαρμογή ενεργειακού συμψηφισμού με αποθήκευση ενέργειας

Προτείνουμε την εξής ρύθμιση:

1. Στις εγκαταστάσεις αυτοπαραγωγών με ενεργειακό συμψηφισμό επιτρέπεται, μετά από αίτηση στον αρμόδιο Διαχειριστή του δικτύου, η εγκατάσταση σταθερού ή κινητού συστήματος συσσωρευτών για την αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας (εφεξής σύστημα αποθήκευσης). Το σύστημα αποθήκευσης αποτελεί τμήμα της Εσωτερικής Ηλεκτρικής Εγκατάστασης του αυτοπαραγωγού και η εγκατάσταση του θα πρέπει να συμμορφώνεται με τα εθνικά και διεθνή αντίστοιχα πρότυπα και κανόνες.

2. Η ονομαστική ισχύς του μετατροπέα του συστήματος αποθήκευσης (σε ΚVA) δεν δύναται να υπερβαίνει την ονομαστική ισχύ του σταθμού παραγωγής (σε kW). Το μέγιστο ρεύμα της συνολικής εγκατάστασης δε δύναται να υπερβαίνει τη μέγιστη ικανότητα φόρτισης της παροχής του αυτοπαραγωγού.

Η διατύπωση αυτή διαφέρει από αυτά που έχουν προτείνει ΡΑΕ και ΔΕΔΔΗΕ σε δύο σημεία:

  1. Απαλείφεται ο όρος ότι: “Η λειτουργία του συστήματος αποθήκευσης εξασφαλίζει ότι  η ενέργεια που αποθηκεύεται σε αυτό προέρχεται αποκλειστικά από το σταθμό παραγωγής και η ενέργεια αυτή διατίθεται αποκλειστικά για την τροφοδότηση των φορτίων του αυτοπαραγωγού. Δηλαδή το σύστημα αποθήκευσης δεν θα ανταλλάσσει ενέργεια με το δίκτυο διανομής”.

  2. Τροποποιείται ο όρος ότι: “Η ονομαστική ισχύς του μετατροπέα του συστήματος αποθήκευσης (σε kVA) δεν δύναται να υπερβαίνει την ονομαστική ισχύ του σταθμού παραγωγής (σε kW), με ανώτατο όριο ισχύος τα 30 kVA”.

Επειδή σήμερα τίθενται για πρώτη φορά όροι για την αποθήκευση ενέργειας σε μικρής κλίμακας έργα ΑΠΕ, είναι σκόπιμο οι όροι αυτοί να συνάδουν με το πνεύμα και το γράμμα των Κοινοτικών Οδηγιών αλλά και τις επερχόμενες τεχνολογικές εξελίξεις (π.χ. για τις υποδομές επαναφόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων).

[α]. Στην Οδηγία 2018/844 αναφέρεται ότι “… τα κτίρια μπορούν να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη της αναγκαίας υποδομής για την έξυπνη φόρτιση των ηλεκτροκίνητων οχημάτων και παρέχουν επίσης στα κράτη μέλη μια βάση, εάν το επιλέξουν, να χρησιμοποιούν μπαταρίες αυτοκινήτου ως πηγή ενέργειας”.

Η “έξυπνη φόρτιση” των ηλεκτρικών οχημάτων θα γίνεται όχι μόνο με την χρονικά ελεγχόμενη φόρτιση αλλά και με την μεταχρονολογημένη φόρτιση μέσω συστήματος μπαταριών.

Επιπλέον, η Οδηγία 2018/844 αναφέρει ότι “οι οικοδομικοί κώδικες, μπορούν να αξιοποιηθούν αποτελεσματικά για τη θέσπιση στοχευμένων απαιτήσεων που στηρίζουν την ανάπτυξη υποδομών επαναφόρτισης στους χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων σε κτίρια που προορίζονται για κατοικίες και για άλλες χρήσεις. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να προβλέψουν μέτρα για την απλούστευση της εγκατάστασης υποδομών επαναφόρτισης”.

Η ανάγκη για ανάπτυξη των υποδομών φόρτισης σχεδόν επιβάλει τη χρήση συστημάτων αποθήκευσης, δεδομένου ότι θα λύσουν το πρόβλημα του σημαντικού κόστους που απαιτείται για την αναβάθμιση του δικτύου διανομής. Επιπλέον, η ευρωπαϊκή Οδηγία αναφέρει ρητά ότι η καλύτερη ποιότητα αέρα θα επιτευχθεί εφόσον η ηλεκτροκίνηση συνδυαστεί με ΑΠΕ.

Οι προωθούμενες έως σήμερα ρυθμίσεις έρχονται σε αντίθεση με τα παραπάνω καθώς δεν επιτρέπουν τις ανταλλαγές ενέργειας του συστήματος αποθήκευσης με το ηλεκτρικό δίκτυο.

[β]. Ήδη στη βιομηχανία χρησιμοποιείται πλήθος συστημάτων αποθήκευσης. Εκτός από τα τροφοδοτικά αδιάλειπτης παροχής (UPS) σε κτίρια γραφείων, τη βιομηχανία αλλά ακόμα και τον οικιακό τομέα, έχουμε συστήματα φόρτισης μονάδων μπαταριών που στη συνέχεια χρησιμοποιούνται σε περονοφόρα, άλλες παραγωγικές διαδικασίες που απαιτούν ηλεκτρική ισχύ DC, κ.λπ.  Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση των τηλεπικοινωνιακών σταθμών για internet ή τηλεφωνία εντός των πόλεων που διαθέτουν μεγάλα συστήματα μπαταριών και που τα φορτίζουν από το ηλεκτρικό δίκτυο. Η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε αυτές τις ενεργοβόρες δραστηριότητες είναι ενδεδειγμένη δεδομένου ότι θα είναι εγκατεστημένα στο ίδιο ηλεκτρικό δίκτυο με τις μπαταρίες τους. Οι προωθούμενες έως σήμερα ρυθμίσεις δημιουργούν προβλήματα και σε αυτή την περίπτωση γιατί δεν επιτρέπουν τη φόρτιση από το δίκτυο. Αν ισχύσει ως έχει, θα δημιουργήσει σύγχυση και ανάγκη νέων υπουργικών αποφάσεων με εξαιρέσεις, την ανάγκη μεγάλου πλήθους διευκρινιστικών εγκυκλίων, κ.λπ.

[γ]. Είναι λογικό ο χρήστης του συστήματος αποθήκευσης με ΑΠΕ να θέλει να εκμεταλλευτεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό την επένδυσή του και επομένως και τη δυνατότητα η εγκατάστασή του να αποτελεί ταυτόχρονα και ένα σύστημα αδιάλειπτης παροχής ισχύος (UPS). Σε περίπτωση διακοπής της ηλεκτροδότησης (ακόμα και για το εύλογο διάστημα της μίας ώρας) είναι απαραίτητο να επαναφορτιστούν οι μπαταρίες από το δίκτυο. Το άρθρο 8 περιορίζει τη δυνατότητα αυτή καθώς δεν επιτρέπει τη φόρτιση των μπαταριών από το δίκτυο. Η ενδεχόμενη μερική φόρτιση από το δίκτυο δικαιολογείται για λόγους ετοιμότητας του UPS εν όψει νέων άμεσων διακοπών στην ηλεκτροδότηση, παρόλο που ο χρήστης θα επιθυμούσε φυσικά για οικονομικούς λόγους τη φόρτιση από το φωτοβολταϊκό σύστημα.

[δ]. Οι περιορισμοί για τη μη φόρτιση από το ηλεκτρικό δίκτυο ή την έγχυση στο δίκτυο δημιουργούν επίσης προβλήματα πιστοποίησης του εξοπλισμού αλλά και ελέγχου της συμπεριφοράς των καταναλωτών που παραβιάζουν τον κανονισμό.

  1. Πολεοδομικές ρυθμίσεις για φωτοβολταϊκά

 Η ανάπτυξη των φωτοβολταϊκών την τελευταία δεκαετία βασίστηκε σε μια σειρά από ρυθμίσεις που καθόρισαν τους όρους εγκατάστασης των συστημάτων. Στο διάστημα αυτό υπήρξαν εν τω μεταξύ τεχνολογικές και θεσμικές εξελίξεις που καθιστούν κάποιες από τις ρυθμίσεις αυτές ανεφάρμοστες ή και παρωχημένες. Είναι λοιπόν ανάγκη να υπάρξουν βελτιώσεις σε ορισμένες από τις ρυθμίσεις αυτές προκειμένου να ανταποκρίνονται στις σημερινές συνθήκες. Εστιάζουμε  σε δύο υπουργικές αποφάσεις που χρήζουν βελτιωτικών τροποποιήσεων. Πρόκειται για την YA 16-2-2011, “Τροποποιήσεις ειδικών όρων για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών και ηλιακών συστημάτων σε γήπεδα, οικόπεδα και κτίρια”, ΦΕΚ 583Β/14-4-2011 και την ΥΑ 40158/2010, “Έγκριση ειδικών όρων για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων και ηλιακών συστημάτων σε γήπεδα και κτίρια σε εκτός σχεδίου περιοχές”, ΦΕΚ 1556Β/22-9-2010. 

www.worldenergynews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης